Bijna elke week wandel ik met een vriendin aan het strand. Niet zomaar even gezellig een stukje lopen, nee, echt een uur lang ‘powerwalken’. Het eerste stuk is altijd gemakkelijk, dat is een geasfalteerd stukje tussen de duinen dus behalve een kleine helling is dat prima te doen. Daarna komt het zware stuk, door het rulle zand naar de waterlijn. Soms is het hoog tij en is er alleen maar rul zand. Dan worden we steeds iets stiller en ploeteren we in rap tempo door, alsof we dan hopen dat de tijd dan sneller gaat. Na exact een half uur keren we weer om om de terugweg te aanvaarden.
Ik kan het geen ‘geluk’ noemen dat ik deze keer even op adem mocht komen om een foto te maken van dit bizarre tafereeltje want wat doet in hemelsnaam een thermoskan op een stuk strand dat nog niet eens zo heel lang geleden is schoongemaakt? Maar een mooi plaatje is het wel, en na een foto kon ik met volle kracht weer door. (En ja, we hebben de kan in de vuilnisbak gegooid.)