Vanmorgen werd ik al vroeg wakker gepiept door een klein zwart monster. Eerst denk je nog dat ze ziek is maar nee, ze stond kwispelend naast het bed. Dan denk je dat ze heel nodig moet plassen maar nee, ze was gisteravond laat nog naar buiten geweest, dat kon het ook niet zijn. Toch hing er een andere stilte in huis dan anders, wat was het toch?
Een glimp naar buiten kon dat heel snel ophelderen: de wereld is wit!
Dat was de reden van het gepiep van de hond! Ze wilde naar buiten; spelen, rennen, sneeuw happen, daas rond rennen, nog meer rennen, nog meer spelen, nog meer sneeuw happen en nog meer daas rond rennen. Wel samen met haar beste vriendinnetje Molly natuurlijk.
Wat een heerlijke sneeuwpret!