Wat eraan vooraf ging
Kerst 2013 heb ik dit vogelhuisje voor mijn lief gekocht, in de hoop dat er gezellige geelborstjes, roodsnaveltjes, zwartstaartjes of sausijsjes zouden komen snavelen en als dank voor het heerlijke eten met hun gezang onze lange zomeravonden op zouden luisteren. Het huisje kon eindelijk worden aangeschaft omdat de kat, een fervent vogeltjesjager, naar de eeuwige jachtvelden was vertrokken. Nu was de tijd!
Leeg
Maandenlang heeft het huisje leeg gestaan, alsof het op zoek was naar krakers. We hadden mezenbollen, zangzaad en pindakettingen opgehangen, bijna nog met spandoek erbij. Dat moest toch goed gaan?!? Maar nee, geen enkel schattig klein zangvogeltje keurde ons huisje een bezoekje waardig. Het huisje stond LEEG.
Gezelschap
Totdat ik op een dag een wat vreemd geluid hoorde en ja hoor, daar zaten ze, 2 duiven! Een setje. Het setje komt nu al jaren gezellig bij ons langs. Eerst komt hij (tenminste, dat denken wij) om de boel te verkennen. Dan gaat hij voorproeven. En dan komt zij. En gaan ze samen eten. Ondertussen is hun kennissenkring uitgebreid en komt er regelmatig nog een setje mee en eten ze om de beurt van het zangzaad, aangevuld met voer dat toepasselijker is voor duifjes.
Brutaal
In de begin periode waren ze heel voorzichtig, durfden ze bijna niet op het huisje te landen. Ondertussen zijn ze een stuk brutaler geworden en kijken ze eerst even over de rand van het dak. Daarna hoppen ze vrij snel een paar etages lager op het dak van het schuurtje om dan in 1 vloeiende beweging op het huisje te gaan zitten. Met een bijzondere manoeuvre draaien ze zich in de vlucht om en duiken in het huisje. Sterker nog, als er geen eten ligt, dan klapwieken ze net zo lang op de tuintafel totdat we eten komen brengen.
Nee, het zijn niet de schattige zangvogeltjes die ik in gedachten had, maar ik vind ze leuk! Ik hou wel van gezelligheid in de tuin.