Aardbeien uit eigen tuin!

Het is gelukt

De eerste aardbeitjes zijn net geoogst. Mooi rood en lekker zoet. We hebben het juiste ras uitgezocht!

Gewonnen van de slakken

We hebben heel wat strijd moeten leveren, want de slakken zijn talrijk dit jaar. Zaten we vorig jaar al weken eerder aan de aardbeien met slagroom, moesten we dit jaar de strijd opgeven. Elke keer als we dachten ‘die aardbeien zijn morgen goed én ze zijn nog niet aangevreten door de slakken’ dan waren ze de volgende ochtend opgegeten. Uiteraard het teken dat ze de dag ervoor nog niet helemaal rijp en zoet waren, dat snapten die slakken natuurlijk ook wel.

Het zijn er gewoon te veel

Vorig jaar waren de slakken nog te weren met de huis-tuin-en-keuken lapmiddeltjes. Daar is dit jaar geen kruid tegen gewassen. Het zijn niet de grote naaktslakken, of huisjesslakken. Nee, het zijn kleine slakken die in de grond zitten en ’s avonds in het donker naar boven komen. Normaal gesproken zo’n 100 per vierkante meter. Dat zijn er nu vele malen meer! We hebben volop vogeltjes door de tuin vliegen en egeltjes door het gras scharrelen, maar ook zij kunnen hun buikjes maar één keer vol eten.

Wat hebben we gedaan

We hebben de aardbeien uit de grond moeten halen. Ze staan nu in een stellage in bakken. De poten van de stellage staan in grof zand met daarop ook nog eens koffieprut. Om het af te maken hebben we kopertape om de poten gewikkeld. En zelfs nu, ja zelfs nu, waren er twee aardbeitjes aangevreten. Maar ja, als je zoveel moeite doet om die lekkernijen op te eten, al die ellende wil doorstaan, dan mogen ze die twee aardbeitjes van mij hebben! Nu kijken wat er gebeurt als de vogels ze ontdekken…